Ciudad Perdida
Blijf op de hoogte en volg Alex
15 November 2016 | Colombia, Puerto de Gaira
Hallo familie!
Het heeft even geduurd voordat we weer wat konden laten horen maar we hebben de trip naar Ciudad Perdida, the lost city, overleefd en zitten nu aan een heerlijk biertje aan het zwembad van dezelfde villa waar we ook aan zaten voordat we de trek gingen ondernemen.
We hadden nog een dag voor onze trek en deze hebben we doorgebracht in Santa Marta. Wij zitten in El Rodarero en dit is eigenlijk een buitenstad van Santa Marta. Vrijdag ochtend zijn we met de taxi naar het centrum gegaan maar we kwamen er al snel achter dat dit niet echt een heel leuk stadje is. Na een kopje koffie, sapje en een wandeling door de stad vonden we het wel weer genoeg en hebben we de rest van de middag aan het zwembad gelegen en ons voorbereid op de komende dagen. Het was heel moeilijk om te beslissen wat je allemaal wel en niet mee moest nemen. Aan de ene kant wil je wel genoeg hebben maar je moet elke dag uren met je rugzak lopen, het moet dus ook weer niet te zwaar worden. Uiteindelijk is het gelukt om hierin een balans te vinden en zijn we vroeg gaan slapen, wekker ging ook weer vroeg de volgende morgen.
Zaterdag ochtend was het zover, we gingen de trip naar Ciudad Perdida maken. Dit is eigenlijk de grootste reden van onze vakantie naar Colombia en we konden dus ook niet wachten. Tegelijkertijd waren we ook wel een beetje bang, het zou natuurlijk wel erg zwaar gaan worden en we wisten niet goed hoe het met onze conditie gesteld was.
We werden bij ons hotel opgehaald en na een kort ritje kwamen we aan bij het kantoor van onze organisator, expo tours. Hier nog even de laatste formaliteiten afgehandeld waarna we na een uurtje wachten in de jeep mochten stappen voor een ritje van 2,5 uur. De eerste 1,5 uur waren prima waarna we even gestopt zijn om daarna onze weg te vervolgen in de bergen. Lekker een uur lang stuiteren over smalle berg paadjes. We waren blij dat we onze eindbestemming hadden bereikt, een klein dorpje midden in de bergen.
Dit bleek het verzamelpunt te zijn en onze groep, die bestond uit 15 mensen, werd aan een tafel geplaatst om te lunchen. Na een prima lunch kregen we te horen van de gidsen dat we gingen beginnen en onder leiding van Antonio en Matthias is ons avontuur naar de vergeten stad echt begonnen!
De eerste dag hiken was er 1 van 3,5 uur. Vol goede moed waren we begonnen en het was meteen lekker, een klein uur lang steil omhoog. Dit was behoorlijk pittig maar na stug doorzetten uiteindelijk wel de top bereikt. Na een kleine pauze met fruit hebben we onze weg vervolgd voor een makkelijker stukje om te eindigen met een hele steile afdaling voordat we in kamp 1 waren, hier gingen we ook overnachten. Helaas was dit stukje 1 rots te pittig voor mij en ging ik door mijn enkel heen. Zo erg dat ik eigenlijk meteen al moeite met lopen had. Ik heb het laatste stukje dus heel langzaam aan gedaan waarna we konden zwemmen in de rivier bij het kamp. Ik dacht dat dit goed zou zijn voor mijn enkel dus na een stuk strompelen kwam ik daar aan. Er was een voetenbad of je kon van een rots afspringen van een paar meter hoog om echt in dieper water te komen. Ik dus heel eigenwijs een flinke duik maken van de rots om in het water te komen maar de klap in het water vond mijn enkel niet heel lekker..
Terug in het kamp ben ik meteen begonnen met koelen want hij werd ook al behoorlijk dik en opgeven was natuurlijk eigenlijk geen optie. Uiteindelijk heeft de gids er een spulletje op gedaan wat bestond uit marihuana en cocaïne en heeft getracht met te masseren. Dit deed helaas te veel pijn. Een Italiaanse dame zag dit en bood me een zakje met poeder aan wat ik moest drinken met water en dan zou het morgen allemaal beter zijn. Uiteindelijk vroeg naar bed gegaan en op dit moment dacht ik dat mijn tour over zou zijn, ik kon totaal geen druk of gewicht op mijn linkerbeen zetten.
Om 5 (!) uur werden we gewekt om een heerlijk calorie-vol ontbijt te eten en meteen nadat ik wakker was voelde mijn enkel gelukkig een stuk beter aan. Nog niet fantastisch maar ik zou het zeker gaan proberen. Na weer een massage met hetzelfde cocaïne en marihuana spul en een zwachtel gingen we om 6 uur op pad om onze langste dag te lopen.
Deze dag bestond uit een kleine 7 uur hiken in constant veranderend terrein. Dan weer een uur omhoog, echt omhoog, om daarna weer een uur te dalen en dit dan de hele dag door. Erg pittig en dan met name omdat de zon volop aan het schijnen was. Uiteindelijk hebben we het gehaald en dit bleek ook zeker de pittigste dag te zijn geweest.
Ons kamp was een kilometer van Ciudad Perdida en hier hebben we geslapen om de volgende dag weer om 5 uur op staan, te ontbijten en dan naar ons uiteindelijke doel te gaan. Uiteraard wederom een calorie-vol ontbijt. Na een klein half uurtje lopen kwamen we aan bij het begin van de stad. Dit is een trap met 1200 treden, gemaakt om de Spaanse paarden buiten te houden. Helemaal fantastisch verzonnen natuurlijk maar wel erg pittig om te beklimmen. Gelukkig hadden we al training gehad in Guatape dus het ging vrij vlot. Ik kwam als eerste boven en ben meteen rond gaan lopen in de stad, dit was uiteraard niet de bedoeling en na flink gefluit en geroep ben ik toch maar terug gekomen naar de groep voor uitleg.
De stad zelf was echt fantastisch, zo mooi en gaaf om te weten dat dit honderden jaren bewoond is door mensen en dat dit alles gebouwd is in de middle of nowhere. Onze gids wist ook alles af van de culturen en gewoonten en al met al hebben we hier 4 ontzettend toffe uren doorgebracht. Fantastische foto's gemaakt en echt bijzonder veel gezien. De stad was ook vee groter dan dat wij hem ons voorgesteld hadden dus dit was ook een aangename verrassing. Helaas moesten we op een gegeven moment toch echt weg en konden we ons, na wederom een calorie-volle lunch, voorbereiden op een hike van 3,5 uur. Ook nu weer lekker omhoog en omlaag maar wonder boven wonder hadden we beide nergens last van, geen spierpijn. Ook mijn enkel ging gelukkig beter en na een uurtje lopen na het warm worden voelde ik al minder en minder.
Vanochtend werden we wederom om 5 uur gewekt om te beginnen met onze reis terug naar het basiskamp. Een dag met wederom een uurtje of 6 hiken, berg op en berg af. Gelukkig het meeste bergop in het begin zodat we de laatste paar uurtjes iets rustiger aan konden doen om uiteindelijk rond 12en aan te komen. Nog een prima calorie-volle lunch gehad om daarna weer de 2,5 uur terug met de auto te doen. Vanaf hun kantoor met de taxi naar onze slaapplaats en vanavond lekker rustig aan een paar biertjes drinken, zwemmen, eten bestellen en relaxen van alles wat we hebben meegemaakt.
Want nogmaals, alles wetende wat we hebben meegemaakt, het was het zo ontzettend waard. Al het bloed, zweet en tranen dubbel en dwars. Ik zou dan ook iedereen aanraden om hierheen te gaan.
Morgen gaan we weer door naar onze volgende bestemming, park tayrona. Dit is een natuurpark met schijnbaar de mooiste stranden van de wereld, aldus de Colombianen.. we zijn erg benieuwd in ieder geval, het relax gedeelte van onze vakantie gaat nu echt beginnen. We hebben een heerlijke cabana gehuurd en gaan hopelijk weer even helemaal ontspannen.
We houden jullie op de hoogte!
Ps, weinig foto's gemaakt met mijn telefoon maar genoeg met de camera. Als jullie ze willen zien nodig ik jullie allemaal graag uit :)
Het heeft even geduurd voordat we weer wat konden laten horen maar we hebben de trip naar Ciudad Perdida, the lost city, overleefd en zitten nu aan een heerlijk biertje aan het zwembad van dezelfde villa waar we ook aan zaten voordat we de trek gingen ondernemen.
We hadden nog een dag voor onze trek en deze hebben we doorgebracht in Santa Marta. Wij zitten in El Rodarero en dit is eigenlijk een buitenstad van Santa Marta. Vrijdag ochtend zijn we met de taxi naar het centrum gegaan maar we kwamen er al snel achter dat dit niet echt een heel leuk stadje is. Na een kopje koffie, sapje en een wandeling door de stad vonden we het wel weer genoeg en hebben we de rest van de middag aan het zwembad gelegen en ons voorbereid op de komende dagen. Het was heel moeilijk om te beslissen wat je allemaal wel en niet mee moest nemen. Aan de ene kant wil je wel genoeg hebben maar je moet elke dag uren met je rugzak lopen, het moet dus ook weer niet te zwaar worden. Uiteindelijk is het gelukt om hierin een balans te vinden en zijn we vroeg gaan slapen, wekker ging ook weer vroeg de volgende morgen.
Zaterdag ochtend was het zover, we gingen de trip naar Ciudad Perdida maken. Dit is eigenlijk de grootste reden van onze vakantie naar Colombia en we konden dus ook niet wachten. Tegelijkertijd waren we ook wel een beetje bang, het zou natuurlijk wel erg zwaar gaan worden en we wisten niet goed hoe het met onze conditie gesteld was.
We werden bij ons hotel opgehaald en na een kort ritje kwamen we aan bij het kantoor van onze organisator, expo tours. Hier nog even de laatste formaliteiten afgehandeld waarna we na een uurtje wachten in de jeep mochten stappen voor een ritje van 2,5 uur. De eerste 1,5 uur waren prima waarna we even gestopt zijn om daarna onze weg te vervolgen in de bergen. Lekker een uur lang stuiteren over smalle berg paadjes. We waren blij dat we onze eindbestemming hadden bereikt, een klein dorpje midden in de bergen.
Dit bleek het verzamelpunt te zijn en onze groep, die bestond uit 15 mensen, werd aan een tafel geplaatst om te lunchen. Na een prima lunch kregen we te horen van de gidsen dat we gingen beginnen en onder leiding van Antonio en Matthias is ons avontuur naar de vergeten stad echt begonnen!
De eerste dag hiken was er 1 van 3,5 uur. Vol goede moed waren we begonnen en het was meteen lekker, een klein uur lang steil omhoog. Dit was behoorlijk pittig maar na stug doorzetten uiteindelijk wel de top bereikt. Na een kleine pauze met fruit hebben we onze weg vervolgd voor een makkelijker stukje om te eindigen met een hele steile afdaling voordat we in kamp 1 waren, hier gingen we ook overnachten. Helaas was dit stukje 1 rots te pittig voor mij en ging ik door mijn enkel heen. Zo erg dat ik eigenlijk meteen al moeite met lopen had. Ik heb het laatste stukje dus heel langzaam aan gedaan waarna we konden zwemmen in de rivier bij het kamp. Ik dacht dat dit goed zou zijn voor mijn enkel dus na een stuk strompelen kwam ik daar aan. Er was een voetenbad of je kon van een rots afspringen van een paar meter hoog om echt in dieper water te komen. Ik dus heel eigenwijs een flinke duik maken van de rots om in het water te komen maar de klap in het water vond mijn enkel niet heel lekker..
Terug in het kamp ben ik meteen begonnen met koelen want hij werd ook al behoorlijk dik en opgeven was natuurlijk eigenlijk geen optie. Uiteindelijk heeft de gids er een spulletje op gedaan wat bestond uit marihuana en cocaïne en heeft getracht met te masseren. Dit deed helaas te veel pijn. Een Italiaanse dame zag dit en bood me een zakje met poeder aan wat ik moest drinken met water en dan zou het morgen allemaal beter zijn. Uiteindelijk vroeg naar bed gegaan en op dit moment dacht ik dat mijn tour over zou zijn, ik kon totaal geen druk of gewicht op mijn linkerbeen zetten.
Om 5 (!) uur werden we gewekt om een heerlijk calorie-vol ontbijt te eten en meteen nadat ik wakker was voelde mijn enkel gelukkig een stuk beter aan. Nog niet fantastisch maar ik zou het zeker gaan proberen. Na weer een massage met hetzelfde cocaïne en marihuana spul en een zwachtel gingen we om 6 uur op pad om onze langste dag te lopen.
Deze dag bestond uit een kleine 7 uur hiken in constant veranderend terrein. Dan weer een uur omhoog, echt omhoog, om daarna weer een uur te dalen en dit dan de hele dag door. Erg pittig en dan met name omdat de zon volop aan het schijnen was. Uiteindelijk hebben we het gehaald en dit bleek ook zeker de pittigste dag te zijn geweest.
Ons kamp was een kilometer van Ciudad Perdida en hier hebben we geslapen om de volgende dag weer om 5 uur op staan, te ontbijten en dan naar ons uiteindelijke doel te gaan. Uiteraard wederom een calorie-vol ontbijt. Na een klein half uurtje lopen kwamen we aan bij het begin van de stad. Dit is een trap met 1200 treden, gemaakt om de Spaanse paarden buiten te houden. Helemaal fantastisch verzonnen natuurlijk maar wel erg pittig om te beklimmen. Gelukkig hadden we al training gehad in Guatape dus het ging vrij vlot. Ik kwam als eerste boven en ben meteen rond gaan lopen in de stad, dit was uiteraard niet de bedoeling en na flink gefluit en geroep ben ik toch maar terug gekomen naar de groep voor uitleg.
De stad zelf was echt fantastisch, zo mooi en gaaf om te weten dat dit honderden jaren bewoond is door mensen en dat dit alles gebouwd is in de middle of nowhere. Onze gids wist ook alles af van de culturen en gewoonten en al met al hebben we hier 4 ontzettend toffe uren doorgebracht. Fantastische foto's gemaakt en echt bijzonder veel gezien. De stad was ook vee groter dan dat wij hem ons voorgesteld hadden dus dit was ook een aangename verrassing. Helaas moesten we op een gegeven moment toch echt weg en konden we ons, na wederom een calorie-volle lunch, voorbereiden op een hike van 3,5 uur. Ook nu weer lekker omhoog en omlaag maar wonder boven wonder hadden we beide nergens last van, geen spierpijn. Ook mijn enkel ging gelukkig beter en na een uurtje lopen na het warm worden voelde ik al minder en minder.
Vanochtend werden we wederom om 5 uur gewekt om te beginnen met onze reis terug naar het basiskamp. Een dag met wederom een uurtje of 6 hiken, berg op en berg af. Gelukkig het meeste bergop in het begin zodat we de laatste paar uurtjes iets rustiger aan konden doen om uiteindelijk rond 12en aan te komen. Nog een prima calorie-volle lunch gehad om daarna weer de 2,5 uur terug met de auto te doen. Vanaf hun kantoor met de taxi naar onze slaapplaats en vanavond lekker rustig aan een paar biertjes drinken, zwemmen, eten bestellen en relaxen van alles wat we hebben meegemaakt.
Want nogmaals, alles wetende wat we hebben meegemaakt, het was het zo ontzettend waard. Al het bloed, zweet en tranen dubbel en dwars. Ik zou dan ook iedereen aanraden om hierheen te gaan.
Morgen gaan we weer door naar onze volgende bestemming, park tayrona. Dit is een natuurpark met schijnbaar de mooiste stranden van de wereld, aldus de Colombianen.. we zijn erg benieuwd in ieder geval, het relax gedeelte van onze vakantie gaat nu echt beginnen. We hebben een heerlijke cabana gehuurd en gaan hopelijk weer even helemaal ontspannen.
We houden jullie op de hoogte!
Ps, weinig foto's gemaakt met mijn telefoon maar genoeg met de camera. Als jullie ze willen zien nodig ik jullie allemaal graag uit :)
-
16 November 2016 - 17:06
Letty :
Wat een avontuur zeg!! Kan me voorstellen dat jullie genoten hebben, lees wel dat het niets voor ons zou zijn! Wat een uithoudingsvermogen hebben jullie! Vervelend dat met je enkel ( niet verslaafd geworden toch van al die heroïne en cocaïne?? Ha, ha) ben benieuwd naar de foto's dus nemen graag je uitnodiging aan! Geniet ze maar weer!.! Dikke kus Letty -
16 November 2016 - 19:04
Peter :
Leuk om te lezen dat jullie wandelen ook mooi vinden ik kan als ik dit volg wel een beetje jaloers op jullie zijn. Toch apart dat die mensen met een speciaal goedje je toch weer op de been hebben gekregen, ik denk als je hier je enkel goed verstuikt je echt de andere dag niet kan lopen. Linda en Alex de groeten uit een nat Poeldijk neemt er nog maar een in die heerlijke zon. -
16 November 2016 - 22:13
Wil:
Hoi hoi, net even bij Google naar foto's van Ciudad Perdida gekeken.Wat is het daar prachtig en wat zal
dat een bijzondere tocht zijn geweest.
Nu lekker genieten van zon, zee en strand.
Dikke kussss de Meibloempjes -
17 November 2016 - 16:42
Carolien:
Hoi Alex en Linda, jullie kunnen het aan iedereen aanraden om daarheen te gaan, haha. Ik wordt er al moe van als ik er aan denk wat jullie allemaal doen!Maar het zal vast heel indrukwekkend zijn allemaal, jullie hebben vast al honderden foto's genomen. En je moeder denkt meteen dat je aan de heroine zit in plaats van marihuana. Zo erg is het ook weer niet Letty. Heel veel plezier verder op deze reis en doe een beetje voorzichtig voortaan he neef! Groetjes, tante Carolien (Voor volgend jaar kan ik jullie Zuid-Afrika aanraden!) -
18 November 2016 - 13:41
:
Hoi Alex en Linda, in een woord "wauw". Mooi dat jullie het zo naar de zin hebben. Het lopen naar Ciudad Perdida heeft het allemaal wel opgebracht als ik zo het verslag lees, want wat een mooi verslag is het deze keer ook weer. Had je toch bijna de tocht niet kunnen maken Alex, als je enkel echt niet goed was geweest.
Ik ben inderdaad benieuwd naar de foto's. Genieten jullie ook maar van het "rustige" gedeelte van de reis, maar dat zal wel goed komen toch, serveza enzo. Groeten pa -
18 November 2016 - 20:35
Nadine:
Hi Alex en Linda,
Wat een verhaal weer, als ik dit lees word ik zeker jaloers. Wie weet gaat mijn volgende reis wel naar Colombia nu ;) Wel bijzonder dat ze dan met zo'n goedje je enkel 'beter' maken. Ik ben benieuwd naar alle foto's!
Gaan jullie lekker genieten op het strand en alles, hier is het namelijk lekker slecht en koud weer haha..
Liefs Nadine -
19 November 2016 - 18:52
Wil En Marcel:
Zo eindelijk tijd gehad om je verslagen te lezen. Ben een paar dagen naar mijn zus geweest. Jullie hebben al heel wat gedaan en meegemaakt. Al trekt een vakantie naar dat land mij helemaal niet, zo te lezen vinden jullie het helemaal top en genieten jullie ervan.
Het is maar goed dat het vallen van Linda en jouw enkel allemaal mee viel achteraf, anders was het erg zonde geweest.
Geniet nog maar verder en tot ziens, groeten tante Wil
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
